Waacking

Waacking - narodził się w latach 70, w środowiskach undregroundowych klubów gejowskich. Wtedy nikt nie przypuszczał jeszcze, że współczesnie zawojuje tanecznym światem i stworzy zupełnie odrębny styl.

Źródłm inspiracji dla prekursorów tego stylu był locking, w wersji bardziej kobiecej i seksownej. Bohema gejowskich klubów tamtego czasu starała się właśnie podkreślić swoją kobiecość, poprzez odpowiednie ruchy, wysokie obcasy i eksponowanie sylwetki.

Pierwszy raz poważnie zainteresowana się tym stylem w związku z pojawieniem się grupy tanecznej „Dancing Machine”, której założycielem był Jeffa Kutash. W 1978 roku wraz powstaniem „Soul Train Dance Studio”, także jeden z członków tego zespołu Tyrone Proctor został instruktorem stylu, który potocznie nazwał waacking.

Waacking zaczynał ewoluować wraz z powstaniem kolejnych zespołów stworzonych przez Proctora np: Outrageous Waack Dancers Group. Niebawem zespół stał się znany nie tylko w Stanach, ale także Japonii i Kanadzie.

Także Gwiazdy muzyczne zaczęły poszukiwać inspiracji dla swoich choreografii. Popularny ówcześnie lockers Adolfo „ Shabby Doo” Quinones zaproponował współpracę Madonnie, która zachwycona waackingiem, postanowiła wykorzystać go w jednym ze swoich teledysków. Tak powstał legendarny Vogue, który nadał nowy sens temu stylowi. Waacking przybrał zatem nową formę zwaną voguing'iem.

Dziś waacking kojarzy się ze stylem hip-hopowych tancerzy, oraz sceną house'u, który tańczy się w wielu klubach. Waacking wykorzystywany jest na płaszczyznach wielu stylów klubowych i ulicznych.

~ fit.pl

Running man

Running man - Wykonanie tego ruchu ma dać efekt biegu w miejscu. Wraz z shuffle są podstawowymi krokami tańca Melbourne Shuffle charakteryzującym się "ślizganiem" po powierzchni.

Popping

Popping (czasami mylony z electric boogie) taniec uliczny, zaliczany (obok lockingu) jako jeden z oryginalnych „funky styles”. Został stworzony w 1974 we Fresno (stan Kalifornia) w społeczności afroamerykańskiej przez Boogaloo Sama i jego brata Popin’ Pete’a. Polega on na szybkim spinaniu i rozluźnianiu mięśni (tzw. pop) w rytm muzyki w połączeniu z różnymi pozami i ruchami. Tancerz poppingu zwany jest popperem. Jako jeden z najwcześniejszych stylów popping jest zaliczany do tańca hip hop.

Popping skupia się wokół technik zwanych „pop” (popping) lub „hit” (hitting), które oznaczają szybkie napięcia i rozluźniania mięsni tworzące efekt szarpnięcia (pop lub hit) na ciele poppera. Popping koncentruje się na specjalnych partiach ciała, tworząc warianty w rodzaju: pop arm (pop ręką), leg pop (pop nogami), chest pop (pop klatką piersiową), neck pop (pop szyją). Łącząc warianty, sprawiamy, że spięcia są bardziej wyraziste. Silniejsze popy zwykle pociągają za sobą popy dolnej i górnej części ciała jednocześnie.
Zwykle, popy przedstawia się w regularnych odstępach czasu w rytm muzyki, powoduje to, że taniec wydaje się bardzo rytmiczny i naturalny. Często łączy się go z zatrzymywaniem i przytrzymaniem pozycji tancerza przed zrobieniem popa. Wspólna technika przejść między pozycjami (pop+stop) nosi nazwę „dime stop”, mocno używana w bottingu, która zasadniczo oznacza kończenie ruchu nagłym zatrzymaniem („stopping on a dime”) po zrobieniu popa. Pozycje w poppingu wymagają intensywnego użycia kątów, naśladowania stylów poruszania i ekspresji na twarzy tancerza oraz odpowiedniego poruszania się dolnej części ciała po parkiecie – od podstawowego chodzenia i stąpania do większej ilości złożonych bardzo antygrawitacyjnych stylów floatingu i glidingu. Ruchy i techniki używane w poppingu generalnie skupiają się na ostrych kontrastach, od bycia robotem, przez sztywność i duże rozluźnienie do płynności. W przeciwieństwie do b-boyingu i ruchów wykonywanych w „parterze”, popping zawsze przedstawia tancerza w pozycji stojącej (z nielicznymi wyjątkami, kiedy to tancerz schodzi do parteru na kolana, lub jeszcze rzadziej, gdy kładzie się on cały na parkiecie, by wykonać tzw. ground moves).

~ Wikipedia

 

Jazz

Taniec jazzowy – (jazz dance) styl tańca zapoczątkowany na przełomie XIX i XX wieku, przez afrykańskich niewolników. Jest gatunkiem zawierającym w sobie elementy baletu, tańca modern oraz tańca akrobatycznego, więc w żaden sposób nie ogranicza wyobraźni pedagoga. Podstawą są w nim jedynie dwa elementy: rytm i policentryzm. Jest to trudna technika tańca, wymagająca rozciągniętego ciała.

Korzenie tańca jazzowego sięgają końca XIXwieku, wtedy to właśnie afrykańscy niewolnicy zaczęli tworzyć podwaliny dzisiejszego jazzu. Na deskach teatru ciągle dominował balet nie pozostawiając nowym gatunkom tańca szans na rozwijanie się. Jak się okazało, ludzie z wielkim zachwytem przyjęli nowy gatunek tańca pozwalający na większą swobodę ruchu i ekspresji a także improwizacji. Wraz z upływem czasu taniec rozszerzał swoją popularność i rozwijał się tworząc nowe rozgałęzienia.

Taniec jazzowy jest oparty na policentryzmie i izolacjach. Izolacją nazywamy niezależne poruszanie poszczególną częścią ciała, co jest naturalną rzeczą dla ludzi o afrykańskim pochodzeniu, natomiast europejczycy zawsze traktowali ciało jako całość, więc przez długi czas nie potrafili przyswoić tej zasady. Taniec jazzowy sprawia ogólne wrażenie tańca „lekkiego i niezależnego” tak jak taniec współczesny czy modern dance, lecz zaraz pobalecie jazz jest jedną z najtrudniejszych technik tanecznych i wymaga wielkiej pracy tancerza. Taniec jazzowy można zobaczyć na deskach teatru, gdzie spotykane są spektakletypowo jazzowe. Tancerze występują zazwyczaj w tunikach i boso lub w tzw.jazzówkach, czyli butach nieograniczających ruchu stopy i pozwalających na swobodne pointy. W miarę upływu czasu powstało kilka odłamów tańca jazzowego: lirycal jazz, latin jazz, modern jazz.

~ Wikipedia

Power Moves

Power moves – figury rotacyjne. Najefektowniejsza oraz najtrudniejsza część breakingu. Wymagają one dużej sprawności fizycznej ze względu na ich wysoce akrobatyczny charakter. Wymagają jednocześnie siły, gibkości, kondycji, poczucia ciała w przestrzeni oraz zaangażowania i szczególnie umiejętności samoasekuracji. Przede wszystkim jednak zaangażowania i dużo dłuższego treningu niż w przypadku innych elementów.

~ Wikipedia

Freeze

Freeze – figura statyczna, polegająca na "zastygnięciu" w konkretnej pozycji na kilka sekund.

~ Wikipedia

Footwork

Footwork – kroki taneczne, najczęściej wykonywane z pozycji przysiadu podpartego. Aby dobrze wykonywać zarówno footwork jak i inne figury, trzeba wypracować flow czyli płynność ruchów. Słowem – nie wystarczy nauczyć się konkretnego ruchu, aby go dobrze wykonywać, należy jeszcze wykonywać go płynnie i bardzo dynamicznie.

~ Wikipedia